Okuduğum ikinci İskender Pala romanıydı. Yine beğendim, yine altını çizdiğim bir sürü cümle oldu..:)

Gerçekten hayal kırıklığına uğradım.. Öncelikle kurgusu çocuk masalı misali basitti.. Yazar her cümleyi 'çok çok çok güzel' yazmak için fazla çabalamıştı sanki.. Bukre'nin Selim'e kuzu, Selim'in Bukre'ye yavru kuşum demesi olsun, Selim'in sık sık ortaya çıkan filozof tavırları olsun o kadar canımı sıktı ki gözlerimi devire devire bir hal oldum.. Kısacası, yazara saygısızlık etmek istemem ama, kitabı hiç beğenmedim :( son sayfaya kadar okumamın tek nedeni yarım kalmamasını istememdi.