Tatlı Bela'yla aynı zaman diliminde geçse de çok farkı şeyler anlatılıyordu. Önceki kitapta Abby'ye de Travis'e de sinirlendiğim yerler olmuştu ama şimdi düşündükçe ikisi de yaptıkları çoğu şeyde haklılar. Tatlı Bela'da Travis'in yaptığı ve anlama veremediğimiz her şey açığa kavuşmuş olduğu için hoşuma gitti. Travis feci tatlı. Onun gözünden okumayı, Abby'nin gözünden okumaya tercih ederim. [Spoiler alarmı!] Travis'in daha bebek denilecek yaşta annesinin ölümünü izlediği başlangıç kısmında ölüyorum sandım. Odunun teki olduğum için ağlamadım ama acayip kötü oldum yani. İlk kez bir kitabın daha ilk bölümünde gözlerim doldu. Sonunu sevmedim. Kitap biter bitmez gidip anneme şunları söyledim hatta: "Kitaptaki karakterler en başında üniversiteli ve havalıydılar ama en sonuna orta yaşlı ve çocuk sahibi, acınası hallerini koymuşlar ve şimdi ne zaman o karakterleri düşünsem aklıma orta yaşlı ve çocuk sahibi halleri gelecek... Bir saniye, sen de orta yaşlı ve çocuk sahibisin." Sonra bana vurmaya çalıştı falan. [Spoiler'ın sonu] Son olarak; Tatlı Bela'yı okuyup Ayaklı Bela'yı okumayanlar veya Ayaklı Bela'yı okuyup Tatlı Bela'yı okumayanlar, okuyun. Kaç kere daha söylemem gerek bilmiyorum, İKİSİ AYNI ŞEY DEĞİL. İkisini de okuyun. Ayrıca doğru sırayla okuyun.

Yorumun orijinali için: http://oburkitaplik.blogspot.com/2013/10/yaratc-gennifer-albin-kitap-yorumu.html Arras'ta insanların nerede yaşayacağına, ne yiyip içeceğine, hangi işi yapacağına; hatta ne zaman doğup öleceğine Dokumacılar karar verir. Her genç kız yaşı geldiğinde bazı testlerden geçer ve eğer dokuma yeteneğiniz varsa sizi ailenizden koparıp götürürler. Dokumacıların abartılı elbiseleri ve sahte gülümsemeler yerleştirilmiş boyalı yüzleri, çoğu genç kızın bir Dokumacı olarak seçilmeye can atmasına sebep olur. Ama zeki, sivri dilli, fevri baş karakterimiz Adelice'ın değil. Adelice'ın ailesi onda büyük bir yetenek olduğunun farkındalar ve yıllar boyunca onu dokuma yeteneğini saklaması için eğitiyorlar. Fakat Adelice bu yeteneğini ancak bir noktaya kadar saklayabiliyor ve güvenlik güçleri onu gecenin bir yarısı alıp götürüyor. Sonrasını okuyarak öğrenin çünkü ben anlatmayı düşünmüyorum. Şimdi size şu "dokuma" meselesini açıklayayım. Düşünün: siz bir ipliksiniz (Kulağa ne kadar saçma geldiğinin farkındayım ama okumaya devam lütfen :D). Siz bir ipliksiniz ve etrafınızdaki diğer ipliklerle birleşip bir dokuma oluşturuyorsunuz. Bu dokumalar da belirli bir bölgeyi, binayı, bir grup insanı vs. temsil ediyor. Bu iplikler hep dokuma tezgahlarında, Dokumacılar tarafından dokunuyor ve yine onlar tarafından kaldırılabiliyorlar. Yani çok mu yaşlandınız? Birisi ipliğinizi söküp atıyor. Bum. Yoksunuz. Mahallenizdeki bir aile için kaldırılma talebinde mi bulunulmuş? Puf. Gittiler. İşte kitabımız böyle bir şey. Günümüzde de olan kötü yönetim, cinsiyet ayrımcılığı, eşcinsel nefreti gibi sorunları işliyor. Ki bunlara gerçekten, gerçekten sinir olurum. Okumanızı önerir miyim? Hem evet hem hayır. Sırf fantastik diye okuyorsanız hayır. Konusu ilgi çekici diye okuyorsanız evet. Aşk, romantizm arıyorsanız hayır (aşk bilmemkaçgenleri var elbet, ama ön planda değil). Hayal gücünüzün sınırlarını zorlayacak türden bir şey istiyorsanız evet.

Uyumsuz'dan bile daha güzeldi. Yani hemen hemen. Çoğu serinin ilk kitabındaki karakterleri tanıma ve yavaş yavaş savaşı başlatma kısmına bayılırım. Uyumsuz'a da bayılmıştım. Ama Kuralsız distopyayı daha iyi hissettirmişti. İlk kitabın rahatsız edici sonunda Bilgelik'in Cesurluk'la ittifak kurup Fedakarlara saldırması üzerine, Tris ve Tobias Dostluk topluluğundan yardım etmeye gidiyorlardı. Ben Dostluk deyince hemen yardım ederler sanmıştım ama hesaba katmadığım şey, yardım bekledikleri şeyin savaş olduğuydu. Peki Dostluk topluluğu savunma amaçlı da olsa savaşa girer mi? Hayır. Bu yüzden Dürüstlük topluluğundan yardım istiyorlar. Ama hayır, onlardan da hayır yok. Bu sefer Topluluksuzlarla hain-olmayan-Cesurlar, Bilgelik'e saldırıyorlar. Ama, ama, ama, ama, ama... Ama. Hayır. Hayır. Hayır. İşler çok daha karmaşık. Kitap o kadar doluydu ki tamamını anlatmam mümkün değil ama hepsini de nefesimi tutarak okudum. Çok güzeldi. Son sayfada çığlık attım zaten. Çığlık atmak derken, çığlık atmaktan bahsediyorum. Annem korkup "Ne var?" diye sordu, "Kitap bitti" dedim ve yüzüme tükürüp gitti. Sonra peşinden gidip ona kitabın neden orada bırakılmaması gerektiğiyle ilgili bir konuşma yaptım. Buna neden bu kadar tepki verdi bilmiyorum. Bence gayet güzel bir konuşmaydı... -SON- Oha -SON- diye bitince çok dramatik oldu. Bir saniye, ortamı bozdum. -SON- (Tekrar)

Haftalardır Vikitap'a girmediğimi ve çoook uzun süre önce bittiği halde Tutkulu Notalar da dahil bir sürü kitabı yorumlamadığımı fark ettim, evet, süperim. Şimdi... Bu. Seriye. Aşık. Oldum. Kitabın başlangıcında üniversitede cinsellik profesörü olan Myrna Evans konferans için gittiği sıkıcı bir yerde çok sevdiği Günahkarlar grubunun beş seksi üyesiyle karşılaşıyor. Bu konuda isyan etmek istiyorum. Kızdaki şansa bak. Oldu canım? Ben de yolda yürürken rock yıldızlarıyla karşılaşırım hep zaten, her sabah Marilyn Manson'la selamlaşırız hatta. Geçenlerde elim David Draiman'e çarptı, oturduk sohbet ettik falan, bana sahne arkası girişi ayarladı. Anlayacağınız her zamanki gibi bir gündü. Axl Rose'un üvey babam olduğunu söylemiş miydim? (Her şeyle dalga geçmek depresyonun yan etkisi, katlanacaksınız.) Neyse, grupta 5 kişi var: Sed Lionheart (vokalist), Brian Sinclair (başgitarist), Jace Seymour (basgitarist), Trey Mills (ritim gitaristi), Eric Sticks (baterist) ve EVET, bunları ezberledim :3. Birbirinden çok sevdiğim bu grup üyelerini size tek tek tanıtıcam şimdi :P Sed: Eskiden bir sevgilisi olmuş, terk edilmiş, çok acı çekmiş ve hayatının geri kalanını tek gecelik ilişkilerle geçirmeyi planlayan tipik rock yıldızı. Isırırım. Brian: Umutsuz romantik. Aralarında en az kadın düşkünü olanı ve en kolay aşık olanı. Biraz fazla kıskanç. Jace: Dıştan bakınca sevimli, masum, sessiz ve aralarında en küçüğü. Ama içinde tuhaf zevkleri olan bir sosyopat yatıyor. Trey: Biseksüel olanları ve bakirleri taciz edenleri :Dd.d Öhöm, pek çözemedim bu karakteri ama tatlı birine benziyor :S. Eric: İzlemeyi sevenleri (?!?!?!). Brian'la Myrna'yı gördükçe başını bir yerlere vurup küfretmesine hastayım. Bateri çalan erkek takıntım olduğunu söylemiş miydim??? Kitapta çok fazla cinsellik olduğunu söyleyenler haklı, var. Ben de ilk başında biraz şaşırdım ama hemen alışıyorsunuz. Diyaloglar çok komik ve eğlenceli. O bayıldığım, okurken bir kitap olduğunu unuttuğunuz ve kendinizi baş karakterin yerine koyduğunuz kitaplardan veya yine bayıldığım, kickass karakterlerin olduğu ve aksiyonun tavan yaptığı paranormal kitaplardan değildi. Ama okurken o kadar eğlendim ki neredeyse tam puan verme kararı aldım :') Bu arada ikincisi de çıkıyomuş galiba ;)))9 Ephesus ;)))9))9 Bklyrz cnm ;););),9);))9 Hyrlsı ya .s.s Öhöm, bu arada, kitabın +18 olduğuna hiç katılmıyorum. Bence toplum olarak her boka yaş sınırı koymayı çok seviyoruz. Skins dizisine +18 diyen zihniyetler var sdfdghjk. Hll spr dvm .s.s İçimdeki tumblr kızı açığa çıktı da, pardon dfghjk He he +18 aynen sedfrgthyjuk Tamam .s susuyorum .s ben .s