Çok beğendim diyemem,7 puan da İstanbul hatrına...

Su gibi giden bir kitap. Özellikte benim gibi gurbette olanlar için bir nevi ilaç.

Ayrılmak zamanı geldi artık,yolumuza gidelim: Ben ölmeye,sizler de yaşamaya. Hangisi daha iyi? Tanrıdan başka kimse bilemez bunu.

O günden bugüne değişen bir şey olmadığını gördüm diyebilirim. Son bölümdeki ateşli siyonizm savunması olaylara bir de yahudiler tarafından bakmamı sağladı ne kadar fikrimi ve hislerimi değiştirmemiş olsa da. Mektuplaşma kısmını bir çırpıda bir film izlermişcesine okudum. Siyaset ve özellikle ekonomi ile ilgili kısımlar biraz beni aştığı için sıkıldım diyebilirim. Japon çocuklara sevgisini gösterdiği ve "umuyorum bir gün bilimde ve teknolojide bizden ileriye gidersiniz ve eminim gideceksiniz" kısmını okuduğumda "vay be adam resmen geleceği görmüş" dedim. Zekası görüşlerine ve fikirlerine de yansımış her anlamda. Tek anlamadığım konu çevirmenin "zengin" yerine neden uydurma bir kelime olan "varsıl"ı tercih etmiş olduğu.

Sanırım bu tarz şeyler bana göre değil...

Alacakaranlıktan daha etkileyiciydi,bence.