Çok eski bir Türkçe ile yazılmış olduğu için pek bir şey anlayamadım doğrusu.

Bu kitap hayalgücünün zirvelerinden biri.

Güzel bir şiir kitabı. Hasan Ali amcamız zaten romanlarını bile şairane yazıyordu. Bence imgelemin kralıdır kendisi.

Yazarımızın içine İhsan Oktay Anar kaçmış. Kendi samimi üslubunun yerine bahsettiğim yazarın üslubunu kullanmış. Eriş'i herhalde çoğumuz öykülerindeki samimi diliyle tanımışızdır. Bu Kadar Dünya kitabında ise değişimin ilk sinyalini vermişti. Şimdi daha nesnel bir tarza geçmiş diyebilirim. Bölüm girişleri sıkıcı detaylarla, sadetten uzak hikayelerle başlıyor. Gereksiz ayrıntılar geçip de esas hikayeye geldiğimizde ise okuma keyfi artıyor. Kurgu iyi, Anlatım zaman zaman sıkıcı zaman zaman iyi, Hikaye orta.

Freud amca kafayı cinsellikle bozmuş. Kitap diğer kitaplarında da anlattığı kuramları tekrarlıyor. Son sayfaları okumazsanız da bir şey kaybetmezsiniz.

Serinin en kötü kitabıydı. Heyecanı olmayan, fantastik öğeler açısından kısır bir roman. Ayrıca Yerdeniz serisi bu sitede fazla şişirilmiş puan anlamında. Çok durağan gidiyor genel anlamda da.