Muhteşem bir hayal gücü. Daha ilgi çekici olansa Jekyll'in kendi elleriyle oluşturduğu başka bir "Jekyll'i" sonunda reddetmesi. En başından onu sahiplenmiş, cinayetten sonra bile ondan vazgeçememiş olmasına rağmen iş yine kendine dönünce doktor uyandı. Herkes için en büyük kötülük kendine yapılan değil mi zaten? Ve sonunda bile sorumluluğu reddetmesi: "Bunu ancak Allah bilir, benim umrumda değil. Bu benim gerçek ölüm saatim, bundan sonrası beni değil, başka birini ilgilendirir." "Sonuçta suçlu olan sadece Hyde'dı, sadece Hyde. Jekyll ondan kötü değildi. İyi niteliklerinin farkına varmaya başlamıştı yine."

Sonu, başı, tamamı o kadar kötü ki uyumsuz ne kadar güzelse bu da o kadar çirkin. Bazılarının acıklı bulduğu sonu yüzünden de değil, özellikle Tobias karakterinin zayıflığı, sonunda Tris'in bir hiç uğruna-ki kesinlikle hiç uğruna- kendini feda edişi, üstelik asi olarak anılması, unutulması, devamlı Tobiası, kardeşini, onu, bunu, şunu affetmesi -kardeşini canını feda etmesi karşılığında tabii ki sonunda vazgeçse bile bu da Tris'in zayıflığını gösterir-, aralarındaki bitmek bilmez gerilim, kendilerinin de ne yapmak istediklerini bilmeyişi, devrim için uğraşırken bile beceriksizliklerinden taviz vermemeleri vs vs'ler ve bunları es geçsem bile anlatımdaki basitlik ve atmosferdeki karanlık başlı başına bir sorun. Yazar sonu acıklı bitince kitabın bir yer edineceğini düşüneceğine keşke tamamına odaklansaymış.

Sanırım devamlı filmle karşılaştırma yaptığım için ilk başlar gerçekten çok yavaş geçti. Örneğin Shire'dan tamamen çıkılması 150'nci sayfalarda ve siz her şeyi biliyorsunuz. Sonraları o kadar akıcı oldu ki elimden bırakamadım, özellikle Dokuzlar yola çıktıktan sonra. Ayrıca bu kitabın bir yolculuk kitabı olduğu unutulmamalı. Bu yüzden tabii betimlemeler geniş yer tutuyor.Eğer yolculuğu haritadan takip ederseniz kitap daha eğlenceli olabilir. Filminden farklı pek çok şey de bulacaksınız. Mesela ben en sevdiğim karakterin Sam olacağını hiç düşünmemiştim bile siz de sürprizlere açık olun.

Lana ile 11 yaşındaki sosyopat bir çocuğun arasındaki oyun... Kitabın sonu o kadar ilginç ki bence 6. hisle kapışır. Gerçek sır neydi? Ayrıca isim kitaba çok yakışmış.

Lotte aşktan çok kendi kendine oluşturduğu amaçtı bence. Sonuna sebep ise hayatının anlamsızlığı ve yalnızlığı gibi durmuyor muydu? Kitaptan: Bir de yüreğimden ziyade zekamı ve yeteneklerimi takdir ediyor, oysa o benim tek gurur vesilem, her şeyin, her yeteneğin, her mutluluğun, her acının tek başına kaynağı. Ah, benim bildiklerimi herkes bilebilir-bana özgü olansa yalnızca yüreğim. -Gurur duyduğu, çok mutlu olduğu, kendini iyi hissettiği dönem hangisiydi? -Merhametli bir gülümsemeyle, "Akıldan yoksun oğlum!" dedi, "kendini bilmediği dönemi kastediyor, o dönemle hep gurur duyar; tımarhanede olduğu dönemde kendinden bihaberdi."