İyi başlamış ve gizemli devam ediyorken sonra diğerleri gibi yine 16 yaşında yine aşk meşk yine bir avuç plansız insan uzaylılara karşı vs. vs. ye dönüştü. Göçebe tarzı ancak ondan daha kötüydü.

Roman oldukça akıcıydı. Kitaptaki bilimsel terimler bile sizi yormuyor aksine sorunları nasıl çözeceğine dikkat kesilmenizi sağlıyor. Açıkçası ben yazarın, kahramanın Mars'ta tek başına kalmışlığına odaklanmamasını da sevdim. Onun tek hedefi hayatta kalmaktı ve bunun için uğraştığından üzülmeye yeterince vakti yoktu diye düşünüyorum. Ha dili oldukça basit tutulmuştu ama zaten kim bu kitabı edebiyat bilgisini genişletmek için okur ki?

Bir oturuşta bitirilebilecek bir kitap. Çok güzel noktalamış: Bu yüzden, beklemeli en son günü ve dememeli ölümlü kimseye bahtiyar acılar çekmeden hayatın hedefine ulaşmadan önce o kimse.

Frankenstein'nın ön yargısı ve Canavarının yalnızlığı... Sonunda Frankenstein'nın ön yargısı gerçek bir yargıya dönüşüyor. Ne yazık! İnsan denen varlık, hayvandan üstün hassasiyetleriyle ne diye böbürlenir ki? Bunlar onu daha kendisi dünyaya gelmeden önce oluşan şartların belirlediği davranış biçimine yönlendirmekten başka hiçbir işe yaramıyor. Dürtülerimiz yalnızca açlık, susuzluk ve şehvetten ibaret olsaydı, neredeyse özgür olacaktık. Oysa şimdi esen her rüzgârdan, tesadüf eseri edilmiş bir sözden ya da o sözün zihnimizde uyandırdığı manzaradan etkilenir durumdayız.