İlk kitap gibi bunu da zorlama okudum çünkü inkar edemem insanda merak uyandırıyor. Kurgusu hala güzel ve ilgi çekici ama çok yavaş ve detaylı ilerliyor. Jace ve Clary de kardeşe bağlayınca seriyi bıraktım. Kitabın konusu aşka değil başka şeylere yöneldiği için aşkın dolu dolu yaşanması beklenemez elbette ama hikayede Clary'nin yaşamına odaklanılmış ve sanki aşkı da işlemek istemiş yazar bu yüzden onu da kenardan sürdürüyor gibi geldi bana.

Kitabın kurgusu güzel, karakterleri hoş ama çok yavaş ilerliyor bence. Bilmiyorum çoğu zaman sıkıldım, zar zor bitirdim gibi. Tabii bu benim düşüncem.

Bence okunması gereken bir kitap değil. Hoş vakit geçirmek, gülmek için okunabilir. Yine de bir artısı var ki; insanlara hayattaki olasılıkların ne kadar fazla olduğunu anlatmak için çok iyi bir seçim.

Mükemmel derecede mükemmel değildi. Yani o alıştığımız, ana karakterlerin mükemmel olduğu, hayatların ve yaşanan olayların mükemmel gittiği aşk romanları gibi değildi. Bu yüzden de mükemmel ya zaten. Dex ve Em, Em ve Dex. Genç ve bu dediğim klasikleşmiş romanları da çok okuyan bir okur olarak kitabın sadece sonunda değil neredeyse her sayfasında sinirden veya üzüntüden gözlerimi dolduran David Nicholls'a çok teşekkür ederim. Biliyorum beni duymayacak ya da bilmeyecek ama umrumda değil. Bu kitap her kelimesiyle insanı içine çekiyor.