Hüseyin İnan'ı getirdiler. Bildiğimiz Hüseyin'di. Her zamanki Hüseyin. Oturdu. Bir sigara içip içmeyeceğini sorduk. "İçmeyeyim," dedi. Ayağındaki lastik ayakkabıları gösterdi. "Söyleyin babama, yarın ayağımda bu lastik ayakkabıları görünce, doğru dürüst bir ayakkabısı bile yokmuş demesin, üzülmesin. Mamak'ta, cezaevinde ayakkabılarımızı giymemize bile fırsat vermediler. Ayakkabılarım cezaevinde kaldı. Onlara hediyem olsun."