olgulara ve olaylara bir de gündüz vassaf gözüyle bakmakta fayda var. oku, okut

tam bir çılgınsın freud deyip bir kez daha tutuldum ben bu tonton dedeye. amacından saptırılımış sevgi, ateşi söndürme hazzından vazgeçtikten sonra patolojinin doğması, ilk ailenin oluşumu vs vs. kitabın her sayfası ayrı bir bilgelik. öylesine mantıklı iddialar var ki kitabın içinde. freudiyen psikoloji hakkında bilgisi olmayan insanların freud'u bir çırpıda harcamasına hak veririm. alakasız tutarsız şeyler konuşuyor bu adam dersiniz; oysa kurama az da olsa hakim biri freud'un bahsettikleri hakkındaki zarif bağlantıları rahatça görebilir.

gülme eylemi üzerine derin bir farkındalık yaratmak üzerine yazılmış bir kitap. neye neden gülüyoruz sorusunun yanıtını bulmak isteyenler okuyabilir. ama sanmayın ki öyle kolay bulacaksınız cevabı. teorik bilgi örneklerle açıklanmış olsa da insanları gözlemlemeniz gerekecek uzunca bir süre. kolay gelsin. =)

bir çırpıda bitirebileceğiniz kadar sürükleyici iki öykü var kitapta. hikayelerde yer yer freudiyen paradigmanın izlerine rastlarsınız. karakterlerin duygusal analizi son derece tutarlı. zweig'in hayatın içinden söküp aldığı iki güzide hikayeyi okumadan geçmeyin.

vıcık vıcık aşk üslubuyla kitabın ilk yarısı beş para etmez. ikinci yarısıyla biraz daha toplumsal mevzulara değinmesi itibariyle 3 yıldızı zar zor hak etmiştir.

çocukken okumadım, çok duydum adını. ne zaman ki bu ülkede yasaklandı şeker portakalı, işte o zaman dedim bu kitap okunmaya değer. kitap bir çocuğun haylazlığı kadar gerçek hayata ait, bir çocuğun masumiyeti kadar zararsız. gel gör ki okullarda çocukların okuması yasak, öğretmenlerin bu kitabın okunmasını istemesi yasak. neden biliyor musunuz? bizim ufaklık zeze'nin kulağına şeytan birkaç kez haylazlık yapmasını fısıldadığı için. bu kitabın okunmasını yasaklayan zihniyet kesinlikle çocukluğunu unutmuş. kitabı bu yıl okudum, çocukluğumu hatırladım. keyifli kitaptı. okuyun okutun. yapmacık pepe'yle değil hayat kadar gerçek zeze'yle büyüsün çocuklar. =)