Olaylar ilk kitaptaki kadar heyecanlıydı, dışarı çıkmayı başaranlar kadar içeri girme şanssızlığında bulunanlarda oldu, Dışarısınında aslında hiçte göründüğü gibi olmadığını anladıkça herşey daha bir anlam kazanmaya başlıyor , herşey aslında bir yanılsamadan ibaret, hiç bir şey göründüğü gibi değil Incarceron, seni avuçlarımda tutmak nasıl bir his acaba :)) Ne yazık ki yazar kitabın sonunu iyi bağlayamamış, yani bu kadar harika bir hikaye ancak bu kadar basit bir şekilde bitirilebilirdi, mutlaka üçüncü bir kitap olmalıydı, şimdilik ufukta görünmüyor ama belki yazar fikrini değiştirir kimbilir İkinci kitaptada favori karakterlerim değişmedi Keiro ve Attia : )

Yazarın harika bir hayal gücü var, paralel boyutların birinde bir dünya yaratmış adı Incarceron , milyonlarca insanın daha doğrusu milyonlarca mahkumun ve yarı insanlardan oluşan yaratıkların sefalet ve acı içerisinde yaşadığı canlı bir dünya. Nefes alıyor , konuşuyor, planlar yapıyor, kötü ve oldukça da zeki, içeridekilerin çıkış yolunu bulabilmeleri için hiç şansları yok gibi görünüyor .. Kitap Fantastik olmanın yanısıra birazda spiritüel diye düşünüyorum, zira kendi içimizde yarattığımız böyle bir dünyadan ve mahkumiyetten kurtulmanın yani gizli çıkış kapısını bulmanın tek yolu yine biziz mesajını veriyor Mahkumların dilinde iki sözcük var Dışarısı ve İçerisi ve hepsinin hayali yıldızları görebilmek .. Bence kitabın esas kahramanları Keiro ve Attia.. Finn ve Claudia ikilisinden daha çok sevdim onları özellikle Claudia' dan nefret ettim :)