Kitabı reklamlardan etkilenerek aldım ve açıkçası kaygılarım yok değildi.Okuyacağım kitaplar konusunda saplantılı bir şekilde güven duygusuna ihtiyaç duyan birisiyim.Öyle ya da böyle geride bende bir tat bırakmasını beklerim.Ve ne kendisi ne de yazıları hakkında hiçbir fikrimin olmadığı bir yazarın kitabına başladım.Sonuç: umduğumdan, tahmin edebileceğimden çok daha fazlasını buldum kitapta. Tamam kabul ediyorum kitabın pek çok yerinde "bu sahne bana bir yerlerden tanıdık" dediğim anlar oldu ama olay böyle bile olsa çok çok başarılı bir akış vardı.Karakterlerde birazcık ütopik kendini aşışlar olsa da yine de keyif veren ve bağlayan profillere sahiptiler.Tüm bunların dışında olayın İngiltere'nin 1800'lü yıllarında geçtiğini, karakterlerin yabancı olduğunu ve yazarın da bir Türk olduğunu düşününce kitap oldukça enteresanlaşıyor.Sanırım bu tarzda bir ilki gerçekleştirdi Asude. Güldüm, heyecanlandım, sinirlendim...Ben Rosa ve Julian'ın hikayesinden oldukça keyif aldım kısacası.

Piyasadaki vampir-dampir-kurt adam-melez-cadı-mitolojik tanrı...vs tarzı insan dışı kahramanlı kitaplardan farklı olarak uzaylıları konu alan bildiğim ikinci kitap. Diğeri de Stephenie Meyer'ın Göçebe'siydi.(Kaçırdığım/atladığım varsa kusura bakmasın lütfen.) Serinin ilk kitabını elime aldığımda açıkçası ön yargılıydım.Ama Daemon ve Katy arasındaki ilişkinin gelişmesi, olayların kurgusu, yazı tarzı bu düşüncemi unutturdu.Köken de en azından ikili arasında duygusal bir pürüz kalmadı. Tabi kitabın sonunda ortaya çıkan diğer mevzuya (açıklamayı okumamışlar için uygun bulmuyorum) pürüz demeye dilim varmadığı için böyle demeyi seçtim. Çok şükür seriyi "gece evine" benzetip suyunu çıkarmamışlar. "Köken"de karışan ortalığın nasıl çözüleceğini öğrenmek için sadece 2014 yazına kadar beklemek zorundayız. Oppossition (baş kaldırı) adıyla yayınlanacak son kitabı da okuyup, içimizde bir fantastik serinin daha mutlu sonuna ulaşmış olmasının huzurunu yaşayacağız.

İşlenen konu fazlasıyla bilindikti öncelikle. Kişilik/ruh kazanmış bir mekan, bu mekana hasbelkader düşmüş sorunlu kimliklere ve geçmişlere sahip bir aile ve tabi ki kitaba ismini veren önsezileri ziyadesiyle kuvvetli çocukları.Kitaba fark katan haliyle Stephen King'in akıcı yazı stiliydi.Monoloğu o denli bol olan bir kitabı sıkılmadan okuyucusuna okutabilmek meziyet ister diye düşünüyorum. İstediğiniz korku dozuna bağlı olarak okuyun ya da okumayın derim. Medyum'un ki hangi doz derseniz; ben korkmadan okuyabildiğime göre azmış:)

İyi bir aşk romanı dendiği zaman aklıma ilk gelen iki şey beyaz diziler ve Barbara Cartland olmuştur her zaman.Bu kitap da okuduğum beyaz diziler içinde kahramanları, olayların ele alınışı ve kadın ile erkeğin arasındaki aşkın işlenişi bakımından en keyif aldığım kitaptır. Günümüzde aşk romanı olarak ortaya çıkan pek çok kitap kahramanların yaşadıkları duyguları hissettirmek bakımından yedi büyülü taş'ın yanına bile uğrayamazlar.Bulabilirseniz okuyun derim.

Bu kadar karakter, böylesi bir kurgu, böylesi alışık olmadığımız bir kültür ve dil zemini içinde nasıl bu denli iyi anlatılmış olabilir hala aklım almıyor. Bir noktasında da "aman ya buna filanca yerden esinlenilmiş" diyemiyorsunuz.

Bu kadar karakter, böylesi bir kurgu, böylesi alışık olmadığımız bir kültür ve dil zemini içinde nasıl bu denli iyi anlatılmış olabilir hala aklım almıyor. Bir noktasında da "aman ya buna filanca yerden esinlenilmiş" diyemiyorsunuz.

Bu kadar karakter, böylesi bir kurgu, böylesi alışık olmadığımız bir kültür ve dil zemini içinde nasıl bu denli iyi anlatılmış olabilir hala aklım almıyor. Bir noktasında da "aman ya buna filanca yerden esinlenilmiş" diyemiyorsunuz.