ilk mustafa kutlu kitabımdı, severek içim sıcacık bir şekilde okudum. İnsan çabalarsa dağ başında bahçe yeşertebilir demek ki yeter ki vazgeçmeden çalışsın neydi sabır , sebat, murat... Bizi çok güzel yansıtmıştı, bizde iblisin haliller çok ama deli dervişler ve hacı alilerde var. Bir köyün yeşermesini, zirvede güzel günlerini en sonda yavaş yavaş ölüşünü okuduk, sonu içimi parçaladı yalnız tek eleştirim çok kopuk geldi bana bazı yerleri, derine inemedi hiç, karakterleri benimseyemedik ana planda sadece bahçe vardı aileyi köyü hiç tanıyamadık, bana biraz ince memed tadı verirken onun kadar güçlü bir metin olamadı maalesef

maalesef dostoyevski hakkında görüşlerim iyiye gitmiyor. Çok zorlama bir eserdi, sipariş üzerine yazılmış hezeyanlarla dolu bir kitaptı, ortada ki tutkulu aşk tartışılırdı birini hem sevip hem bu kadar nefret edebilirmisiniz, tek sözüyle kendini öldürecek kadar ama eline bıçak verseler öldürecek kadar da(uğultulu tepelerde vardı böyle enteresan bir aşk) polina karakteri ise başlı başına delilikti, bana turgenyevin ilk aşk kitabındaki zinadia karakterini hatırlattı o da onu sevenleri böyle parmağında oynatırdı onun sevgisi namına bir şey görmedik sonunda açıklanması harici, her şeyi muallak geldi muallak gitti, o yüzden kitaptaki aşk beni etkilemedi gelelim kumar tutkusuna kitabın sonuna kadar kumarbazı büyükanne zannettim zira alekseyin oraya kadar bir aşırılığını görmedik sonunda ise kumarbaz oldu çıktı yaşamını harcadı kumarnazlığı güzel anlatmıştı ama benim nezdimde zweig bir kadının yaşamından 24 saat 'te kumarbazlığı daha başarılı anlatmıştı yani kitapta muhteşem diyebileceğim bir şey yoktu, bu kitabı dostoyevski adıyla değil tanınmamış bir yazar adıyla okusaydınız bu kadar etkilenirmiydiniz sayın okuyucular , zannetmiyorum, keyif alabileceğim hiç bir şey yoktu belirsiz savruk baştan savma bir eserdi

muhteşem bir kitap okudum, elimden bırakamadım sen nadıl büyük bir yazarmışsın Peyami Safa ben nasıl geç kalmışım seni okumaya iyi ki okudum iyi ki... kitaba gelecek olursak nerimanın ikilemi asla macit ve şinasi olmadı hep batılılaşma arzusu ve doğulu yetiştirilişi oldu, ruhsal olarak çok çırpındı ve bu arzusunu yendi en sonunda kendine doğru geleni seçerek huzura kavuştu. Peki biz? biz bu savaşı kaybede kaybede kendi kültürümüzden yozlaştıkça yozlaştık boş ve suni insanlar olup çıktık maalesef

maalesef beğenmedim, atlayarak yer yer sıkılarak okudum bilimsel olarak mümkün demişler açıklamada ama bu bilimsel açıdan saçmalık :her türün kromozom sayısı farklıdır doku ve organ naklinde doku uyumu önemlidir öyle her hayvandan bir parça olmaz hele ki beyinsel telkinle hayvanların insanlaştırılması bilimsel fantaziden başka bir şey değildir kitaptaki gibi nakil mümkün olsa şu an organ nakli sıkıntımız olmazdı o yüzden bilimsel olarak imkamsız kurgusal olarak değerlendirdiğimde ise sevemedim kitabı tek beğendiğim nokta hayvansal deneylerin etiğine değinmesi bu konuda benim görüşüm biraz veganist kendimizi üst canlı gördüğümüz için hayvanlar üzerinde deneyler yapmaktan rahatsızlık duymuyoruz yüzyıllardır da yapmaya devam ediyoruz bu davranışımızın kökeninde kibir ve ego yattığını düşünüyorum

iyi ki okudum, keşke bu kadar ertelemeseydim dedim okurken. Başladığım andan itibaren elimden bırakamadım heyecanlanarak acaba şimdi ne olacak diyerek okudum, ne tahmin ettiysem hep tersi çıktı :)( Böyle güzel bir kitap yazdığın için teşekkürler yaşar kemal) Anadoluyu ve bizi öyle güzel anlatmıştı ki hayran kaldım çukurovayı ben dolaşmış gibi oldum, sadece memedin eşkıya olmasını değil zalimliği toprak ağalığını zorbalığı halkın hep haksızlığa uğradığını okudum, memede hatçeye döneye içim sızladı neler geldi başlarına, bu topraklar katman katman acı dolu vesselam...