Diğer kitapların iyi olduğunu düşünüyorken bu kitap beni yıktı geçti. Tam anlamıyla bir enkazım. Okurken de filmini izlerken de gözlerim terleyip durdu. Tüm sorular cevap buldu ve bir şeyler sona erdi büyük fedakarlıklar sonucu. Snape... (Sanırım adı yeterli. Dolu dolu hislerle yüklüyüm.)

Artık Harry'yi koruma içgüdüsü ile geri planda tutacak kimse olmadığına göre, son bir kez Voldemort ile karşılaşacak ve o da belirleyici olacaktır. Tabii ki Snape ile de. Snape hakkında ne düşüneceğim bilmiyorum. Karmaşık, anlaşılması zorlu bir karaktermiş gibi geliyor ve onun hakkında çok az okuduk, ilgimi çeken bir karakter ve kitabın sonunda yaptığı şey merakımı daha da cezbetti. Onun zamanında zarar verebilecekken Harry'ye dokunmaması tuhaf ve hatta, belki de bilmediğimiz zamanlarda Harry'yi koruyor olma ihtimali var diye düşünüyorum. Snape ne kadar taş kalpli gözükse de kimse durup dururken bu hâle düşmez. Son kitabı okuyup göreceğim ama içimden bir ses birileri çok büyük fedakarlıklar yapıyor diyor. Kafamda birçok soru olması dışında Tom Riddle hakkında daha fazla bilgi edindiğimiz kısımları heyecanla okudum. Serinin en hızlı bitirdiğim ve en sevdiğim kitabı oldu şimdiye kadar.

İlk kayıbın verildiği, savaşın başlayıp ciddi boyutlar kazandığı, geri dönüşü olmayan yola girildiği ve özellikle Umbridge'e kafa atmak isteyeceğiniz, serinin en uzun kitabı olması hâliyle sıkıcı kısımları olsa da soluksuz okuyacağınız bölümlerin onları unutturduğu kitap. Sonraki kitaplar çok daha tempolu ve açıklayıcı olacaktır eminim ki.

3 sayfa okuyup devamını getirebilen varsa tebrikler.

Zayıf bir kurgusu olsa da, eksikleri olduğunu düşünsem de bir şekilde beni etkilemeyi başardı. Yazar kendi içindeki çalkantıları - olaylar değil karakterlerin ruh hali- bizlere anlatmış gibi hayatına göz atınca bu kanıya vardım. Bir yandan gerçekten kapağındaki karalığın hakkını veriyor. İçim karardı, ruhum bunaldı okurken. Eski zamanların diyaloglarına bir türlü alışamadım, birbirleri ile konuşmaya başlamadan önce izin istiyorlar ve buna benzer şeyler bana garip geliyor hala. Tabi ki yazıldığı tarih göze alınınca bu çok doğal.

İlk üç kitabına göre daha az beğenmiş olsam da okunması kolay bir dili olduğu için çok da sıkılmadım. Özellikle son bölümlerde tempo artınca okuması daha da keyifli oluyor. Bu kitabın serideki asıl özelliği -spoiler olmasın- gerçekleşen bir olay ile serinin gidişatına bambaşka bir yön hazırlamış olması bana kalırsa.

Muazzamdı, serinin şu ana kadar okuduğum en iyi kitabıydı. Geçmişle olan bağlantıları, karakterlerin derinlikleri, kitaba serpiştirilmiş ince detayları, bulmaca çözer gibi yerine oturan taşları okudukça kendimden geçtim sahiden. Çok akıcıydı, Rowling'in hayal gücüne hayran olmamak elde değil. Black ve Lupin iyi işlenmiş, sevdiğim iki karakter oldu. Dumbledore ise başlı başına bir bilge olduğunu bir kere daha kanıtladı, belki de onu en iyi büyücü konumuna koyan yeteneklerinden çok bu unsurdur. Snape'in de kendine özgü olan havasına alıştım ki aralarında husumet neymiş biraz daha öğrenmiş oluyoruz.