Lisedeyken okumuştum, aradan yıllar geçti. Yeniden okumayı istediğim bir kitap. Aşırı etkilenmemiştim ama güzel bir kitaptı; belki ikinci okuyuşta daha çok beğenirim.

Peyami safa, kendine has dili ve düşüncelerini işleyişiyle zaman zaman okunup tadına varılası bir yazar. Bu kitap da o tadı hatırlatan bir eser.

Çevirisi iyiydi. Charles dickens ın üslubunu beğeniyorum zaten. Bu kitap da hem kahramanı hem hikayesiyle etki bırakan cinstendi.

Akıcı ve sade bir anlatımı vardı. Bir şizofrenin hikayesi olduğu için anlaşılırlık noktasında bir tereddüdüm vardı ama okurken hiç böyle bir sorunum olmadı.