Cehenneme giden yolun iyi niyet taşlarıyla döşeli olduğunu hatırlatan kitapta, cehennemin kapısında bekleyen köpeğin eşlik ettiği insanların çevresinde gelişen bir hikaye anlatılıyor. İnsanların yüzyıllardır geliştirdiği mitlerdeki olaylar aslında günlük hayatta karşılaştığımız şeyler ve cehennemlik olduğunu sandığımız olayların kahramanları da aslında hepimiz kadar masum insanlar.

Hikâyelerdeki gerçek üstü şeyler, gerçek addettiğimiz olaylarla öylesine iç içe girmiş ki hangisi gerçek, hangisi hayal ayırt etmek zorlaşıyor. Kim bilir, belki de bizim gerçek sandıklarımız, tamamıyla zihnimizin bize oynadığı birer hayaldir de rüyalarımız bizim gerçekliğimizdir. Olamaz mı yani? Öyleyse, sizi bu kitabı okumaya davet ediyorum, bakalım okuduktan sonra da aynı kalacak mı düşünceleriniz.

Modern insan, ilk ölümünü ona çizilen ölçülerde bir tabutun içinde sürdürdüğü hayata başlamasıyla yaşar aslında. Yaşadığı ölümden kaynaklanan kokuşmuş bir et yığınından farksız beden içinde günlük rutininde sabah kalkıp ayna karşısında biraz zaman geçirip olabildiğince hızlı bir kahvaltı ve duşun ardından alelacele işe koşar. Ancak aynaya yansıyan görüntüsünde görür kişiliğini, gerçekten kim olduğunu ya da ertesi sabah unutacağı rüyasında. Diğer insanların ona garip bakışları altında, ne olduğunu anlamadığı ki düşünse bile hatırlayamayacağı olayları yaşayarak, birinin gelip onu kurtaracağı ikinci ölümünü bekler, madden ölümünü. İlk ölümden daha az korkutucudur bu esasında. Çünkü diğerlerinin olmadığı bir yaşamdır bir bakıma bu. Tüm hikâyeleri bir araya gelince tüm bu düşünceler çıkıyor ortaya. Marquez’in yaşamını bilenlerin, karşılaştığı şeyleri tüm insanlığın bir problemi olarak görünen bu hikâyelerle anlattığını fark edecektir.

Milli mücadele döneminin gerçek olamayacak kadar insanlık dışı olan, kabus gibi gerçekliğiyle anlatıldığı müthiş bir eser.