Kitabı okurken boğucu bir kuraklık ve çaresizlik hissettim. Anımsarken dahi bu havayı hissedebiliyorum. Güzel bir distopya. İnsanın doğayı tahrip etmesiyle birlikte başlayan su savaşları bağlamında işleniyor roman. Bir çay ustası ve kızının su kaynağını korumak için verdiği mücadele. Tabi bununla sınırlı kalmıyor. Çay seremonisi güzel işlenmişti örneğin, dostluk ve zorluklar da öyle. Üç kısmından çok etkilendim. Ölümü bekleyiş, günümüz dünyasından kalan izler ve Noria'nın arkadaşının "bizler" için söylediği cümle: "Onları düşünmeye değmez Noria, onlar da bizi düşünmüyordu." Yazar bir farkındalık sağlamak istemişse en azından benim için başardı diyebilirim. Kurguda eksikler çelişkiler olsa da güçlü bir etki bıraktı güzel bir kitaptı.

Puanlamayı çocuk kitabı olarak mı yoksa kendi bakış açımda mı vereceğimi bilemedim. Kendi değerlendirmemde 7 puan. Çocuk kitabı olarak da iyi bir kitap. Çocukluğum bir köyde geçti haliyle kitaba ulaşmak da sahip olmak da bir hayli zordu benim için. İmkanlar el verdiği ölçüde kitap okuyordum. Seçerek aldığım ve benim olan ilk kitaplar lise yıllarında devrim kitaplarıdır. Şimdi yirmi yaşındayım, ne zaman kitapçıya gitsem çocuk kitaplarına bakar en az bir tane de çocuk kitabı alır, okurum. Momo'yu da geçen hafta aldım. Kısa bir sürede bitti. Öncelikle Kabalcı'nın baskıları kaliteli oluyor, hoş buluyorum. Mürekkep renginin siyahtan farklı bir renk olması hoş olmuş. Kitap insanı yormuyor. Çocuklar için iyi bir seçim diye düşünüyorum. Yalnız çizimler daha iyi olabilirdi. Belki de yayınevi çocukların hayal gücüne saygı duyduğundan böyle bir tercihe yönelmiştir, bilemiyorum. Kahramanlardan en çok Beppo'yu sevdim diyebilirim. Daha doğrusu Beppo'nun betimlemesini ve içtenliğini. Herkesin aceleyle hareket ettiği ve saatsiz yaşayamadığı modern zamana dönük güzel bir kurgu ve eleştiri olmuş. Aynı zamanda ideoloji ve okul üzerine de tespitleri incelenmeye değer. Şehrin tüm çocuklarının belirli saatlerde, düz beton binalara toplandığı, belirli oyunları oynadığı, toplumun tüm bireylerinin bunu kutsal bir görev olarak kabul edip kurallarına uydukları Çocuk Depoları günümüz okullarından farklı değil. Keza insanların içinde oturdukları evlerin betimlemeleri de bu bağlamda incelenebilir. Kitapta ayrılan noktalardan biri "dost" ve "arkadaş" farklılığı. Hatırladığım kadarıyla bunu bize de yaparlardı ailelerimiz ve okul, bu ne kadar sağlıklı bilemiyorum. Sigaraya yüklenen anlam da hoştu. Gri rengi ve soğukluğu kullanması uyumlu olmuş diyebilirim. Kaplumbağa imgesini çok sevdim. Zamanın yavaşlığı konusunu çok iyi simgelemiş. Çocukların oyunlarını okurken çocukluğumun oyunlarına döndüm ve hayal gücümüzü düşündüm. Gigi'nin öyküleri de çok eğlenceliydi. Genel olarak mükemmel diyemesem de farklı, güzel bir kitap. Belirli bir görüşünüz varsa sistem konusunda pek bir şey kaybedeceğinizi sanmam. Zamanınız bolsa, hafif okumalar yapıyorsanız -zorunlu hale gelebiliyor- kişisel gelişim okumak yerine böyle bir kitap çok daha iyi bir tercih olur. Çocuk okuyucular için de iyi bir seçim olur diye düşünüyorum.