Türk- Rum aşklarını hep sevmişimdir. Bu romanda hem derin bir aşka tanık olurken hem de iki tarafın gözünden tarihe tanık oluyorsunuz. Aşkın gerçekten yaşayan ve aşıkların zorla ayrılsalar bile günün birinde buluşacaklarına dair inancınız artıyor. Gerçekten güzel bir aşk romanı...

Özellikle sonu hüzünlü olmasına rağmen çok hoşuma gitti...

Hani ilkokulda öğretmenlerimiz 'kompozisyonlarınız en az 3 bölümden oluşmalı. Serim, düğüm ve çözüm.' derdi. İşte bu romanda o üç bölümü de rahatlıkla fark edebilirsiniz. İlk başta 'Çok ilginç bir adam. Ne yaşadı ki bu duruma geldi?' diye düşünerek ilerliyorsunuz. Ardından bir bölüm geliyor ve 'E hadi anlat. Merak ediyorum!' diye sayıklamaya başlıyorsunuz. Anlatıyor, anlatıyor, anlatıyor fakat yetmiyor. Daha fazlası, daha detayı derken puf! Bir anda 'Nasıl yani?' derken buluyorsunuz kendinizi. Ardından bir mektup herşeyi çözüveriyor. Sanırım şimdiye dek okuduğum en güzel Zülfü Livaneli romanıydı.

İlk 254 sayfa epey durağan olmakla birlikte bölüm değişimlerinde zaman değiştiği için bir anda maalesef ki 'neredeyim ben!?' durumu yaşıyorsunuz. Bir süre sonra 'Keşke hikaye kronolojik olarak sıralı gitseymiş. Kafam karıştı.' demek çok fazla şaşırtıcı değil. Sanırım bu nedenle bitirmek bu kadar uzun sürdü. Oysa gayet sade, anlaşılır bir dille yazılmış. Hikaye inandırıcı ve yaşanabilir.

Şimdiye kadar okuduğum en güzel yabancı kitaplardan biriydi. Keşke sonu ölümle bitmeseydi ancak o zaman bu kadar tat alır mıydım bilemiyorum.