Düşündüren içine çeken hepimizin bildiği tanıdık bir hikaye gibi.

Çok çok iyi birbiri içine geçmiş öyküler harika bir anlatım tarzı.

Gerçekten hiç ama hiç beğenmedim. Ne bi konu bütünlüğü var ne anlattığı şey belli, üstü kapalı karmaşık diyaloglar. Kitabın adının sebebi olan gül yetiştiren adam kitapta 5 sayfada filan geçiyo. Yani gerçekten rasim özdenören tarzı buysa asla benlik değil.