Müthiş bir ruhsal gözlem.Bir kitapta ancak bu kadar bulabilirdim kendimi.Aynı hüzün değil miydi zaten yaşadığım?

Sıkılmıştım.Muhtemelen benden kaynaklanıyordu.. Alışık olmadığım bir kitaptı.Her şey fazla gelmişti.Yarım bırakmayı düşünmüştüm ;ama bazı cümlelerin bana ''fazla'' benzemesi bunu engelledi. Herhangi bir roman kahramanının abartılı aşk acısı olarak nitelendirmiştim başlarda.Yanılmışım.Neyin karakter, neyin gerçek olduğunu düşünmek, anlamak gerekiyordu.Aşka (belki de kimsenin olamayacağı kadar) öfkeli-uzak olan ben, hissettim. Satır aralarındaki ''bana'' ait cümleler belki de tesadüf değildi. ...