O kadar çok şey söylenir ki bu kitapla ilgili, o kadar duygu dolduruyor ki okurken insanın içini. Ama kitabı Veronika'nın kendi ağzından özetleyecek olursak: “O hapları aldığımda nefret ettiğim birini öldürmeye çalışıyordum. İçimde başka, sevebileceğim Veronikalar olduğunu bilmiyordum.”

Buket Uzuner gibi yazarlar kalmadı günümüzde dedirten güzel bir romandı! Hele ki arada hikayeyi kesip kendi konuşması ve o samimi üslubu yok mu, kendisine bir kere daha hayran oldum. Hayatımı değiştirmiş olan kitaplar arasına koydum bu nacizane kitabı da. Okunmalı abi, ölmeden önce herkes bu kitabı okunmalı.