6

Kitabın ismiyle müsemma olsun diye ben de kitaba 6 puan veriyorum :) Postmodern bir “anlatı” olduğu belli de roman desem değil.. “Bu kadar deli, bir kitapta bir araya gelirdi ancak.” Cümlesi, kitabın kişilerini özetler nitelikte. Hepsi birbirinden hasta dört kişi: anne ,baba ve iki kız…Sürekli bir “bilinç akışı”…İnsanı bunaltacak kadar kesif bir kasvet…Sinema, resim ve müzik sanatlarını, edebiyatın içine monte etmeye çalışan bir yaklaşım..sıkça tekrarlanan “bir artı dört artı bir daha altı eder” cümlesi..6 sayısına sürekli bir gönderme..Kitabın sonunda, yazar, 6 döngünün sayısı olduğu için kitabını bunun üzerine oturttuğu mealinde bir açıklama yapma gereği duymuş. Sonsuzluğun sayısı olan (yazar öyle diyor) 7 ile de kitaba yedinci bir bölüm ekleyerek bitirmiş. Varoluşçu bir “saçma”nın peşine düştüğünü söylemiş. Kitap, teknik açıdan üzerinde durulmaya değer bir kitap olabilir belki ama ben kitabı sevdim mi, hayır sevmedim! Kitabın son bölümünde özellikle filozoflara, eserlere, mitolojiye…aklınıza gelebilcek her şeye öyle çok gönderme var ki adeta yazar “Heeyoo çok okudum been, çok şey biliyorum ve bunları yüzünüze kusuyorum, işte kitabım da bunun isbatı.” diyor ve bunu son derece samimiyetsiz ve sıkıcı buldum. Her emek saygıyı hak eder ama söylemesem çatlardım, yazarın ve kitabı sevenlerinin affına sığınarak… 