İmgelerin dolup taştığı Beckett romanı. Herhangi bir konu birliği, noktalama işaretleri barındırmayan, tekrarlamaların ağırlıkta olduğu romanda özellikle; çamur ve çuval imgelerinin taşıdığı metaforların neler olabileceğini keşfetmek adına kendimi pek zorlasam da Beckett tarafından yer yer çuvallanışım nedeniyle net hiç bir şey söyleyemiyorum.
Romanın tekrarlayan işleyişinde, yaşam koşullarının çetin mücadelesine yapılan atıflar olduğu kadar, anıların ve ölümün de geçmiş ve geleceğe yönelik bir anıştırma olduğunu ifade edebiliriz.
Pim'den önce pim ile birlikte ve pim'den sonra bölümleri aslında ölüm ve yaşamın çizgilerini belirleyen hususlar gibi görünmekte. Anlatıcı olduğu rivayet edilen Pim, anlatıcı olmaktan ziyade anlatıcının teneffüs ettiği yaşamın ta kendisi olması muhtemel.
Özet geçmem gerekirse; varlık, hiçin üzerindeki solgun bir lekedir.
Peki, acaba nasıl?