Divan edebiyatı meraklılarının ilgisini çekecek bir kitap.
Yazar, kitapta divan edebiyatının "halktan kopuk" iddialarının tersini söylese de ne yazık ki ben buna katılmıyorum. Divan şiirinde günlük hayattan izlerin bulunduğu beyitlere yer verilmiş ancak bunların yine soyut ve mecazi bir aşka, sevgiliye bağlanıyor oluşu düşüncemi destekliyor. Demem o ki; divan edebiyatı -ya da sadece edebiyat diyelim- hakkında bilgisi ve ilgisi olmayanların yalnızca kitabın ismine aldanıp alacaklarını, yeterince anlamayacaklarını düşünüyorum.
Kitap, günümüz insanına Osmanlı dönemi kültürel ve edebi görünümlerini sunması açısından güzel. Sonlara doğru yer alan platonik, beşeri, tasavvufi aşkın sıralaması "beşeri, platonik, tasavvufi" şeklinde olsaymış daha güzel olurmuş.