Al İşte İstanbul

kitabın arka kapağındaki yazıdan bir alıntı:

"1969 yılının yaz aylarında, dönemin büyük gazetelerinden akşam, gazeteci çetin altan ve foto muhabiri ara güler'in "al işte istanbul" yazı dizisini yayımladı. çetin altan ve ara güler, semt semt dolaştıkları istanbul'un o döneme ait panaromasını büyük bir ustalıkla ulaştırmışlardı okuyucuya."


"istanbul'un özellikle fakir ve kuytu semtlerinde halkın dinsel efsaneler, hurafeler, dilekler ve adaklarla karışık garip bir mistiği var. daha çok kadınların dünyasında genişleyip şekillenen bu mistiği katı, batıcı hatta haris bir fanatizme dönüştürenler istanbul'un yerli halkından çok, taşradan geçinme hatta para yapma yırtıcılığıyla gelmiş olanlar. duru istanbul türkçesi konuşanlarda masallara bürünmüş, renkli ama uysal bir mistiklikle karşılaşıyorsunuz. katı ve hoşgörüsüz, ters bakışlı fanatiklerin ise dili çokçası dışarlıklıya çalıyor.

bir de bunları yönetenler ve bu duyguları belirli yönlere kanalize etmeye çalışanlar var ki, bunların da hepsinin halk kadar saf, samimi ve katıksız duygularla donanmış olduğunu sanmıyorum. halktaki mistik mayayı kullanma arzuları hesaplı, planlı, paralı örgütlere, oradan da daha geniş uluslararası örgütlere kadar atlıyor. ve birden kesin ve kalın politik bir görünüş kazanıyor.

bütün bu oluşumun itici gücü son tahlilde ezik bir sınıfın çaresizlikten öfkeye geçişine dayanıyormuş gibi geliyor bana.

ayrıca bu konunun üstünde derinliğine incelemeler yapılması gereken sosyal bir konu olduğuna da yürekten inanıyorum." (yky 6.baskı, s.47'den)

alıntı...