Anka (2. Kitap)

Derim Akhan..
Anka Soylu..
İki farklı karakter.. İntikam uğruna kesişen hayatlar..
İkinci kitapta Derim Akhan’ın büyük pişmanlığını, hedefe odaklanmasını ve seven bir Derim nasıl olur onu okuduk.
Anka’nın yaşadıklarına rağmen sağduyulu ve soğukkanlı durmak için çabalamasını duygularında yaşadığı ikilemi yazar çok güzel yansıtmış.
Ve Aşil..
Tam bir sevgi yumağı, zeki, anne – babası gibi dediğim dedik inatçı ve çok sevimli.
Aileyi bir arada tutan, birbirlerini anlamalarını ve sevmelerini sağlayan en güçlü bağ: AŞİL!
Derim, Anka, Aşil, Alin, Jan, Avcı, İbo, Selin, Baho, Marcel, Lucas ve daha adını sayamadığım büyük bir ailenin diğer üyeleri.. Bu kitapta kan bağı olmadan aile olmayı, çıkarsız sevmeyi, saymayı, sadakati ve en önemlisi bir olmayı okuyoruz.
Her birini okurken yüzümde bir tebessüm oluşuyor. Ben vakit kaybetmeden üçüncü kitaba başlıyorum.


-----------


“Düşündüğümden daha kocamanmışsın” dedi, gözlerini açarak.
Derim istemsizce kaşlarını çattı ve sorarcasına baktı ona.
“Beni mi düşündün?” dedi, yine saçma bir tedirginlikle.
“Hep düşünüyorum. Ne zaman geleceğini merak ediyordum. Çok bekledim seni.”
Derim’in kalbinden aniden bir acı geçti ve bedeni ikiye ayrılmış gibi hissetti. Ağır ağır dizlerini kırarak aşağı çöküp boyunu az da olsa onunla aynı hizaya getirmeye çalıştı. Zorlandığı belli bir tonla alçak bir sesle sordu gözleri dolarak.
“Sen beni tanıyor musun?”
Aşil gülümseyerek başını salladı ve saçma bir soru sorulmuş gibi bilgiç bir edayla, Derim’i parçalara ayıran cevabı verdi.
“Benim babamsın ya. Tabii ki tanıyorum.”