Anormaller

Okurken o kadar çok keşke dedim ki anlatamam. Joey Goebel, Vincent Spinetti'nin Tuhaf Kariyeri'nde müthiş bir hikaye kurgulamış ve eğlenceli anlatım tarzı, yaratıcı diyaloglarıyla beni kendine hayran bırakmıştı. Anormaller o açıdan Joey Goebel klişesi olarak kalmış maalesef. Önceki romanıyla şimdiki arasındaki tek ciddi fark, hikayeyi pek çok ağızdan anlatması. Yine aşırı sürükleyici bir anlatım tarzı ama çok kestirme bir son.

Ayrıca hikaye, önceki romanındaki kadar etkileyici de değil. Keşke şöyle yapsaydı, keşke böyle anlatsaydı, keşke şurasını uzatsaydı vs derken bir de baktım kitap bitmiş. Commonwealth'te umarım hayalkırıklığına uğratmaz beni Goebel.