Atatürk ve Kayıp Kıta Mu

İlgi çekici ve iddialı bir inceleme. Belki 21. yy insanını ikna etmez ama dünyamızda açıklanamayan bir çok şey olduğu da inkar edilemez. Ben eseri okurken bu gizemli kıta ve insanlığa bıraktığı izlerden çok Atatürk’ün ülkesine olan sevgisine hayran kaldım. Gerek Türk Tarih Tezi gerekse Güneş Dil Teorisi çalışmaları başta olmak üzere batılı devletlerin barbarlıkla eşdeğer tuttuğu Türklük kavramı üzerine verdiği mücadele inanılmaz. Bu eserde Atatürk’ün askerlik hayatına hemen hiç değinilmeden devlet adamlığı vurgulanmış. Ayrıca günlük hayatta özellikle tarih kitaplarını okumayı çok seven ve kafaya taktığı bir konuyu incelemek için 2-3 gün uyumadan okuyabilen biri olduğunu da öğrenmiş olduk. Gerçekten çok çok farklı bir insanmış. İlgili konu ise yeni bir incelemeden ziyade Meksika’ya incelemeler yapmak üzere gönderilen diplomat Hasan Tahsin Mayatepek’in raporları ve bu raporların büyük kaynağını oluşturan James Churchward’ın kitaplarının bir derlemesi olmuş. Kanıtlar ve dipnotlar okuyucuları ne kadar inkar eder bilemiyorum. Ben kendi adıma neden olmasın diyorum. Daha piramitleri kimin yaptığı konusunda bile uzlaşamamış bir gezegeniz neticede.:) Ben yine son noktayı kitaptan altı çizilesi bir bölümle koymak isterim.

Bir gün yine Atatürk, tarihle ilgili kalın bir kitap okuyordu. Öylesine dalmıştı ki çevresini görecek hali yoktu. Bir sürü yurt meselesi dururken Devlet Başkanı’nın kendini tarihe vermesi, Vasıf Çınar’ın biraz canını sıkmış olmalı ki Atatürk’e şöyle dediğini duydum:
“Paşam… Tarihle uğraşıp kafanı yorma… Mayıs’ta kitap okuyarak mı Samsun’a çıktın?”
Atatürk, Vasıf Çınar’ın bu çok samimi yakınmasına gülümseyerek şöyle karşılık verdi:
“Ben çocukken fakirdim. İki kuruş elime geçince bunun bir kuruşunu kitaba verirdim. Eğer böyle olmasaydım, bu yaptıklarımın hiç birisini yapamazdım.”
(Cemil Sönmez, Atatürk ve Okuma Sevgisi, 2 bs. Ankara, 1994, s.99)