Ahmet Umit kitaplarini hep keyifle okumusumdur, bir konuyu detaylandirarak bir olay orgusuyle birlestirmesini hep cok sevmisimdir, bende Ahmet Umit kitaplarinin ayri bir yeri vardir.ama ne yazikki Bab-i Esrari ayni keyifle okuyamadim belki de Mevlana ve Sems hikayesinin yoruma acik olma fikri hosuma gitmedi bilmiyorum (Elif Safak`in Ask kitabinda da ayni seyi hissetmistim). belki de onlarin hikayesini baska birinin gozunden okumak istemeyisim de olabilir sonucta en az keyifle okudugum Ahmet Umit kitabi diyebilirim...