Gerçekten polisiye olarak gizemin örgüsü çok kolay çözülebilir olsa dahi şevkle okundu. Mitch ve Abby'nin yarım kalan aşklarına üzülsem bile romanda beni en çok üzen Rex'in durumu oldu. Mitch ve Abby 17 yıl sonra bir araya gelebildiler ama Rex'in böyle bir şansı olmadı. O sadece herşeye baştan başlayabilecek bir hale gelebildi. Onun için 17 yıl önce yarım kalan hiçbir şeyin tam olma şansı yoktu. Bunun için kitap benim için hüzünlü bitti.
Bakire'nin insanların dileklerini gerçekleştirdiği mucizesine inandım. Belki hasta bedenler için değil ama hasta ruhlar için şifa dağıttı. Neticede hem Abby, hem şerifin karısı, hem Mitch, hem kanser hastası kız Bakire'den dilediklerine sahip oldular, doğrudan ya da dolaylı olarak. Patrick için üzülsem mi yoksa sorunlu bir adam olduğu için kendi haline mi bıraksam bilemedim. Patrick'i yazarın kafasında olduğu haliyle bırakıyorum. Kesinlikle okunmalıdır, tavsiyemdir.