ilk kitap çocukluğum gerçekten çok beğenmiştim... çok yavaş ilerliyordu. varvara,büyükbaba beni sinir etti :( dili akıcıydı mazlum beyhan çevirisiydi :)
ikinci kitap insanlar arasında serinin ilk kitabına göre; daha sinir bozucu,daha hareketliydi.. büyükbabadan biraz daha nefret ettim :( ayakkabı dükkanındakiler ve büyükannenin kız kardeşi ve oğulları gelini beni delirtti!!! bu kadar da olmaz dedirtti!! ilk kitaptan nefret ettiğim üvey babanın maksimiçten özür dilemesi hoşuma gitti :) dil sürükleyiciydi ergin altay çevirisiydi :D
ve ve serinin son kitabı... iki kitaba nazaran sakin, az sinir bozucuydu :) birinci ve ikinci kitaptan tanıdığım ve çok sevdiğim büyükannenin ölmesi beni çok üzdü maksimiçle sanki bende titredim ;(
maksim gorki hayat hikayesini anlattığı bu otobiyografik üçlemesiyle; acıyı,yalnızlığı,kimsesizliği,sevgisizliği,hor görülmeyi bana iliklerime kadar hissettirmekle kalmadı yaşattı adeta..