Bin Muhteşem Güneş

kitabı az önce bitirdim ama aklım hala orda, o cehennem de..
yaşadığı şu rahat hayata rağmen istekleri hiç bitmeyen insanoğlu..
okurken içim sızladı, biraz kendimden biraz da ufacık şeyler için küçük hesaplar yapan insanlardan utandım..
kendi acıdan kıvranırken hala yavrusunu düşünen anne gözümün önüne geldikçe, kendi anneme daha çok sarılma daha çok tutunma ihtiyacı hissettim..
kendine insan diyen bir canavara karşı iki yüreğin nasıl beraber attığını, nasıl tek yumruk olup birbirlerine sahip çıktıklarını gördüm..
sadakate, emeğe, aşka , gözyaşına, tükenen ümitlere, yeşeren umuda, karşılık beklemeden beslenen sevgiye tanık oldum..
bu kitap daha önce tatmadığım yada farkında olmadığım duyguları tattırdı bana..
kısacası sadece okuyun..bu duygulara ve daha nicelerine kendiniz şahit olun..