Bin Muhteşem Güneş

"Bu kentin ne çatısını aydınlatan aylarını sayabilirsin, ne de duvarlarının gerisinde gizlenen bin muhteşem güneşi."

Okuyalı üç seneden fazla oldu belki de ama öylesine sarsıcı bir hikaye ki Meryem ile Leyla'nın hikayesi daha ilk sayfalarında kendinizi kitabın içinde kaybolmuş bir halde buluyorsunuz. Her küçük kızın olduğu gibi Meryem'in ilk kahramanı olan babasının ihanetiyle nasıl sarsıldığımı, o öfkemi dün gibi hatırlıyorum. Okurken gerçekten uzakta bir yerlerde yaşanan bu yaşamları düşünüp bir yandan öfkelenirken diğer bir yandan çaresizlik içinde göz yaşlarımı tutamadığımı da hatırlıyorum. Kadın olmanın zorluğunu, hele ki savaş ortamında kadın olmanın ne demek olduğunu bir erkek ancak bu kadar güzel anlatabilirdi. Ama Bin Muhteşem Güneş aynı zamanda çaresizlik içinde de olsa, o uzun zorlu sürecin sonunda bir şekilde iyi günlerin de geleceğini müjdeleyen bir roman. Yaşadığı veya tanık olduğu onca zorluğa rağmen ülkesine ve halkına olan sevgisini hala kalbinin derinliklerinde taşıyan bir adamın romanı. Gerçekçi, sarsıcı ve hayatları değiştiren türden...