Bazi kitaplari okuduktan sonra kaldirir koyarim kitapligima. Bazilarini ise koyarken öperde öyle koyarim, vedalasmasi hüzünlü olur cünkü. Böyle bir kitapti bu kitapta...
Ender'i sevdim. Cetin'i de. Nihal'i de...
Sanki Ender ve Cetin tek kisi gibiydi. Birisi söze ve göze gelen kisi, digeri gizli sakli ama varligi etkin, derin kisi. Ayri bedenlerde iki kisi bazen tek kisi gibiydi...
Ve Nihal. Aslinda cok alisilmis, siradan bir kizdi. Ama ask bir böcek gibi bazen. Alelade konuveriyor. Hesapsizca gördügü ilk cicege. Ondan sonra cicek kimlik kazaniyor. Bana göre siradan olan Nihal, öylesine özgün, aykiri ve masum bir askin kahramaniydi ki kitapta. Kitaptaki hic bir tezatligi yadirgamadim. Karakterlerin ruh halleri, duygu akislari cok iyi islenmisti. Kisacasi cok ama cok sevdim ben bu kitabi...