Bukre

Türk filmi tadında bir aşk hikayesi..Aşkla aranız iyiyse üstüne birde yaralarınız varsa bir yerinden yakalıyor insanı. Ben altını çize çize okudum işte çizdiklerim :
Karşındakine benzemek değildir uyum kendini kaybetmeden karşındaki olmaktı...r
Aldatılan terkedilen birinin önce acısı mı yoksa yalnızlığı mı fark edilir?
Gözyaşı bilmez neden aktığını ama göz bilir neye ağladığını.
Beni sevmeyi unutma.
Ellerini tuttuğunda duyduğu huzuru, ona yeryüzünde verecek başka hiçbir insan yoktu.
İnsan kalbinden kaç kişinin gelip geçtiği değil, kimin hangi derinlikte iz bıraktığı önemlidir.
Gidende değişir kalanda. O yüzden kaldığı yerden başlamaz hiçbir ilişki değiştiği yerden başlar ve değişen hiçbir şey eskisi gibi olmaz.
Ne kötüydü bir bütün olarak yaşarken parça parça ölmek.
Birbirinin içine yerleşip , birbirinden haberi olmadan yaşayan, ancak ayrıldıktan sonra birbirine ne kadar bağlandıklarını fark eden insanların yalnızlığıydı aslında onlarınki.
İnsan kendinden çok fazla vererek sevince, kendinde sevilecek bir şey bırakmıyor muydu yoksa?
Sevdikleri gidince en çok neye alışır insan. Yok olmalarına mı; yokluklarına rağmen ayakta kalabilmelerine mi?
Hissedeceğim kadar yakın dokunamayacağım kadar uzaksın.
Öldür beni yaralı kalırsam özlerim.
Geçmiş iyi bir şey olsaydı geçmezdi.
Yaşamıyorsun sen bir başkasının hayatında ölmüşsün.
Ama bil ki her yerde değilsin, benim için her yer sensin.
Geçmişindekini unutamayan, en çok şimdisindekini aldatır.
Anı yaşamak la anda yaşamak aynı değildir.
Hayatın verdiği herşey için bizden bir şey aldığını öğrendim
Yaşıyor gibi değilde hayatta kakmaya çalışıyor gibiydim.
Senin hiç kalbine saplanan ama acısını ruhunun çektiği bir ağrın oldu mu?