Yakın arkadaşları Oktay Rifat ve Melih Cevdet Anday ile Garip Akımı’nın (Birinci Yeni) öncülerinden olan şair “sanat, sanat için midir yoksa toplum için midir” sorusunu cevaplarcasına şiirlerinde klasik şiir kurallarını reddederek, aruz ve hece vezinlerini kullanmadığı gibi kafiyeden de genelde uzak durmuştur. Gerek konu gerekse biçim olarak halk ağzı kullanan şair edebiyat çevresi tarafından çokça eleştiriye maruz kalmıştır. Dolayısıyla kitapta tüm eserleri derlendiği için şiirlerin tadına varıldığı kadar şairin de izlediği yolu gözlemleme şansı oluyor. Örneğin “Dergilerinde Yayımladığı Ama Kitaplarına Almadığı Eski Biçimli Şiirleri” kısmındaki klasik usulde yazılmış şiirlerinde bir memnuniyetsizlik, bir arayış göze çarpıyor. Garip Akımı biçimli şiirlerinde ise alabildiğine özgür, duygularını paylaşmakta daha cömert. Ayrıca şiirlerin bir çoğu okurların sadece gözlerine değil kulaklarına da hitap ediyor zira eserleri musikiye çokça uyarlanmış şairlerimizdendir.