Deliduman

kendini gayet lezzetle okutan emrah serbes romanı. "ya, sonuçta o da gezi yazmış işte" diyenlere fevkalade sinir olmaktayım. ulan sonuçta adam gezinin kalbinin içindeydi, tamam bir araba andaval da (pek çoğu adımlarını bile atmadan hem de) gezi hikayesi yazdı da burada bu adamın gösterdiği samimiyete bir nebze omuz vermek lazım. bir de adam geziyi" tapılası yaratıkların efsanevi sevimli ayıcıklar ülkesi" lezzetinde yazmamış, en başından itibaren s.çarım lan sizin direnişinize diyen bir genconun gözlerinden yazmış, bence tüm kitabın en iyi ters bakışı bu.
bir de, hikayenin en büyük adamı özer abi, başlı başına yazılası bir karakter, bir sinema karakteri, bir jön, bir büyük abimiz, unutulup geçilmez dileriz...