Duygu (Bir Türk Masalı, #1)

Duygu, Sedat, Ali ve Bekir. Her birinin farklı bir acısı, farklı bir hikâyesi var. Ama bu dört arkadaş acılarını da sevinçlerini de hep birlikte yaşayarak üstesinden gelmistirler. Duygu Bekir'de baba sevgisini, Ali'de kardeş sevgisini ve Sedat'da da aşkı bulmuştur. Bulmuştur bulmasına ama farkına varamamıştır.
Valla ben çok beğendim. Aralarındaki arkadaşlık ve kardeşlik bağı çok güzel anlatılmıştı. Argo da tam kıvamındaydı. Cinsellik barındıran kısımlar sonlara doğru arttı artmasaymis iyiymis :D Sedat Diyarbakırlı, Ali İstanbullu, Bekir Trabzonlu, Duygu İzmirli. Hani memleket memleket ayırmaya uğraşıyorlar ya bu ince ayrıntıya bayıldım. Hepsi canından öte can, kan bağı olmadan kardeş. Ne bileyim okurken cok farkli duygular hissettim. Sevindim, üzüldüm, şaşırdım. İki yerinde beni fena vurdu. Bu arada ben daha önce Bora Duran dinlememiştim. Kitabın bir yerinde Bora Duran'ın İnsan şarkısı geçiyordu. Bitirdi beni. O şarkıyı normalde dinlesem dinler gecerim de o kısımla birleşince... Kaç gündür dinliyorum :D