Ender'in Oyunu (Ender, #1)

Aslında bu kitabı oğlum okusun diye almıştım. İlk başladığında sıkıldığını gördüm, ama sonra bi baktım gece 2 olmuş, hala okuyor, bırakmak istemiyor. ve şu cümleyi söylediğime inanamadım: OĞLUM YETER OKUDUN, YAT ARTIK!!!

neyse, bi bakim dedim, oğlumun ilgisini bu denli çeken kitap nasıl bişeymiş. en azından bana klavuzluk etsin, ileride oğluma kitap alırken


Efenim, kitap bi parça Harry Potter ayarında ama derinliği daha fazla bence. Sürükleyici, ancak belirtmeliyim ki çevirisi fecaat. Kitabı okurken bazı şeyler flu kalıyor gibi ki bunu çevirinin başarısızlığına bağlıyorum. Bi de yazı karakterleri çok küçük. Times New Roman 8 gibi, düşünün yani, yani az daha büyük yapaydınız, 300 değil de 350 sayfa olaydı, yani pesss. Gece yarıları elimden bırakamadım da kendilerini, çok yordu gözümü çokkkk

Bir ordu düşünün.. çocuklardan oluşuyor...ama özel çocuklar... dünyayı kurtaracak bu ordu ve komuta edecek en özel kişi ender. 6 yaşında orduya giriyor ve gerçek bir komutan olması için bilinçli olarak yalnızlaştırılıyor. kitabı okurken pek inandırıcı gelmedi çocuklardan oluşan ordu. çünkü her ne kadar çocukların empati kurma yeteneğinden yoksun, başarmak için gereken neyse onu yapacak kadar cesur, yetişkinlere göre çözüm üretmede daha başarılı, daha esnek, önyargısız olmak ve vicdani sorumluluk taşımak gibi özellikleri stratejik olarak mantıklı bir yaklaşım gibi gelse de fiziksel ve duygusal olarak uygun olduklarına nedense inanmakta zorlandım. Bu kitap serinin ilk kitabı. sonraki kitaplar olan "ölülerin sözcüsü" ve "soykırım" kitaplarını da okudum. seri ilerledikçe kitapların felsefik boyutu da derinleşiyor. ah çevirisi bu kadar kötü olmasa...