Adalet Ağaoğlu'nun "Dar Zamanlar" serisinin nihayeti. "Son kitabı" da diyebilecekken "nihayet" dedim; şundan ötürü:
"Bakarsın çok özlenmiş biri az sonra nihayet çıkagelir; telefon nihayet herkes için iyi olacak bir haberi taşıyarak çalabilir; bir ses nihayet "sürdürecek miyiz böyle?" diye sorabilir. Böyle? ya da diyebilir ki "işte artık kendimle yüzyüzeyim; Rahat değil, ama bunda insanı bağımsız kılan bir yan var; yeryüzünün tek benzersiz şiiri."
Aysel'in nihayet uçtuğu çıplak gözle takip edilebiliyor. bildiğin, yerden yükseliyor kadın. "Hayır" diyerek yeryüzünün tek benzersiz şiirini yazıyor. Öyle bir "bilmek", öyle bir "görmek" ki akşamüstlerinin kimsesizliği kadar kesin. Ve elbette can yakıcı. "Bok vardı sanki" dedim ben ara ara okurken, "yeryüzünün tek benzersiz şiirini yazıyorsun."