Mutlu son yok.
Kitap boyunca mutlu bir son aradım. Bu kadar kederin, yalnızlığın kalp kırıklığının ve silikliğin ardından Edith'in bunu hakettiğini düşünmüştüm. Bu mutlu sonunda bir erkekle olacağına karar kılmıştım.David'i ona layık görmedim adam öncelikle evliydi. Ya da bunun nikah günü terkettiği o kişi ile olacağınıda. Mr Neville ile belki bir şeyler yakalar diye hayal ettim.Ama bence kendi mutluluğu kendinde arayarak en doğru kararı vermiş oldu. Her ne kadar yalnız da olsa Edith evlendiğinde aşk arayacak birisi. Mr Neville ise ona bir addan başka hiçbir şey sunmuyor. Sadakat konu bile değil.
Kitap gerçekten çok güzeldi. Keder hüzün ve umutsuzluk doluydu, Aynı Edith gibi. Hotel Du Lac'a kaçmaya gelmişti, kitap ilerledikçe bu kaçışın gerçekteştiğini de görüyoruz, ama asla kurtulamıyor.
Kitapta en çok hoşuma giden şey Edith'in ve Mr Neville'in yaptığı karakter analizleriydi. Her bireyi sanki yıllardır onunla yaşıyormuş gibi tanıma imkanı veriyordu. Diğer insanların yaşamlarına adım atıyoruz onları yaşıyoruz bir nevi. Kitap Edithin gözünden anlatılsada gene bir mesafe var.Yavaş denemez belki Edith'in karakteri kitaba sinmiştir.
Okuması çok zevkli bir kitaptı. Kitabın başı sıkıcı olsada bu ileriki sayfalarda hemen rafa kaldırılıyor.