İnce Memed 4

Serinin tüm kitaplarının ayrı bir tadı var ama karakter, yöre ve insan çeşitliliği açısından bu cilt oldukça farklıydı. Çakırcalı Efe'nin etkisi inceden inceye kendini hissettiriyor, portakal bahçeleri arasında kendine yeni bir yaşam kuran mecbur insan Memed, düzde kalamayarak tekrar dağların yolunu tutuyor. Çukurova ekseninde başlayan hikaye tüm Anadolu'ya yayılıyor, Kürdünü,Türkünü, Çerkezini, Lazını, Alevisini, Sünnisini de içine alıyor, insanımızı anlatıyor. Mitoloji ile gerçeklik içiçe; yağız at ölüyor, diriliyor, kırkgöz ocağının tılsımıyla kutsanıyor Memed. Cumhuriyet öğretmeni aydın insan Zeki Nejat'la anlamasa da aydınlanmaya çalışıyor, okuma öğreneceğine seviniyor, Zeki Nejat'la sıtmadan kırılan halka umut oluyor...

Anacık Sultan'ın ölümünün ardından düzenlenen tüm itibarsızlaştırma çabalarına rağmen umudun adıdır Memed. Kızılgedik'te Mestan'ın ardından yakılan ağıtlar sadece ölüyü anma, yas tutma değildir artık, umuda haykırıştır, İnce Memed'den beklenendir.. Her iki dörtlükten biri İnce Memed'e yönelir.

"Kurşun yemiş, uçmuş canın, Kalbur gibi her bir yanın,
İnce Memed derler buna, Öcünü alacak senin... "

"Kızılgedik'in yolunu, koparma cennet gülünü,
İnce Memedime verdim, Senin kanlı mendilini"

"Fırtına Karafırtına, kargışlar ederim sana,
Buna İnce Memed derler, bunu koyar mı yanına
Gökten yıldızlar düşüyor, yavrum toprakta üşüyor
uyan da gör Mestan oğlum, İnce Memed dövüşüyor"

Daha iyi nasıl anlatılabilirdi ki...