Kalbimin Kanıyla Yazdım Kısım I (Yabancı, #8)

"Sence birbirimize uygun olduğumuzu düşünürler miydi?"
"Baktığımı görmediğin zamanlarda sana nasıl baktığıma şahit olsalardı Sassenach, o zaman evet, öyle düşürlerdi."

Bu seri şu zamana kadar okuduğum tonla seri arasından açık ara en en en iyisi!!
1. kitabı bitirmemek için kaplumbağa hızıyla okumama rağmen maalesef bitti.
Şok edici gelişmeler son hızla devam ediyor.
İlk sayfalarda adapte olmakta biraz sıkıntı yaşadım.
Çünkü serinin bir önceki kitabını taaaa 2015 aralık ayında okumuşum.
Ama sonra her şey rayına oturdu kafamda.
Hangi birini anlatayım size ben şimdi :))
William'ın hala beni çıldırttığını mı yoksa Claire'in her bölümde beni hala da büyülemeye devam etmesini mi.
Yoksa canım Bree'nin başına gelenleri mi..
Neyse spoiler yok :))
Gelsin kısım 2.


Jamie elimi sıkıca tuttu ve gözlerimin içine bakarak, "Bunu takmadım demiyorum, çünkü takıyorum. Daha sonra bu konuda karışıklık çıkarmayacağım demiyorum, çünkü muhtemelen çıkaracağım. Ama demek istediğim şu ki bu dünyada seni benden ya da beni senden ayıracak hiçbir şey yok," dedi. Bir kaşını kaldırdı. "Sen de böyle düşünmüyor musun?"
"Ah,evet," dedim tutkulu bir biçimde.
Tekrar nefes aldı ve omuzları gevşedi. "Sadece bir soru," dedi. "Benim karım mısın?"
"Elbette öyleyim," dedim çok büyük bir şaşkınlıkla. "Nasıl olmam?"
Yüzü o zaman değişti; derin bir nefes aldı ve beni kollarına aldı. Ona sarıldım, sertçe ve beraber derin bir iç çektik, bu konuda uzlaştık. Başı benimkinin üzerine eğilmişti, saçlarımı öpüyordu. Yüzüm omuzlarına dönüktü, boynuna değen ağzım açıktı. Dizlerimiz yavaşça doğal bir şekilde rahatladı, böylece kenetlenmiş bir biçimde yeni kazılmış toprağa diz çöktük. Tıpkı bir ağaç gibiydik, bir sürü dalı olan fakat tek bir sağlam gövdeye sahip bir ağaç...