Baslarda Tilly ve Nina'nin guvensiz devamli kendilerini suclar halde olmalarindan hic hoslanmadim. Acikcasi boyle ezik, guvensiz karakterler okumaktan hoslanmiyorum ama Tilly sonradan beni cok sasirtti. Yazar her duyguyu her hissi cok gercekci aktarmis. O ofkeyi, huznu Nina da degil ama Tilly ile beraber hissettim. Ilk sayfayla birlikte olaya direk giris yapip biraz aceleci hissettiren bir kitap olsa da her sayfasi heyecan dolu, pesinden surukleyen bir kitap olmus. Daha fazlasi olsaydi keske dedim bittiginde. Eleanor ve Tilly'nin sonraki hayati hakkinda daha fazla sey ogrenmek harika olurdu.