Kötü Ruh (Kötülük Üçlemesi, #1)

Polisiye romanlara bayılan biri olarak, bu tarz kitaplar benim için çok şey ifade ediyor...Nedendir bilmiyorum ama,romanın bu boyutu, benim öteden beri hep ilgimi çekmiştir..insanoğlunun bilinmeyene duyduğu özlem ve gizemin kol gezdiği olay mahallileri..ve bu tarz romanların olmazsa olmaz klişe söylemleri,"olay hâlâ sır perdesini koruyor,dün işlenen cinayetin zanlısı etrafta cirit atarken, siz ha bire çuvallıyorusunuz be adamım!,Maktul nedeni belirlenemeyen sebeplerden ötürü ormanlık arazide ölü bulundu"
Hadi yaa! Bak sen şu işe!, Haydaa!,Utanmasa ,hadi buyrun cenaze namazına, falan diyecekler...ulan gene hangi piskopat öldürdü bu kızcağazı falan.da filan da.... bu böyle uzar gider..
Bu tipik zanlı-maktul ilişkisi arasınında:bir cinayet mizanseni diye bir olgu vardır,neredeyse bütün polisiye romanlarda,lakin bunların ardında,o gözü dönmüş manyak herif,neden ve niçin bu kadını öldürmüştür.? "ulan madem tecavüz etmicektin neden çırılçıplak bırakıyorsun kızı ormanda?, Hayal edebiliyor musunuz? Piskopatın fantezisine bakar mısınız ? Bu envai çeşit manyak adamları, yakalamak istiyorsan şayet; önce mesleğini aşk u şevkle icra edeceksin, sanırım beni en çok bu egzotik ve karmakarışık şeylerin döndüğü aksiyon etkiliyor..Birde bu tarz romanların olmazsa olmazlarından..."okuyucuyu ters köşeye yatırma" klişesi vardır , işte bu kitabın ana fikri bu; bal gibi ters köşeye yatıyorsunuz ve sonunda şöyle diyorsunuz :" vay bee harbiden ne kitapdı! "
ilgililere duyrulur.