Lütfen Anneme İyi Bak

Annelik üzerine çok etkileyici bir eser. Aynı zamanda aile hayatına dair de ibretlik tespitler var. Yazım tarzı olarak Gao Xingjian’ın Ruh Dağı isimli eserini hatırlatıyor. Burada da yazar özne yerine okuyucuyu koyarak hikayeyi okuyucunun ağzından aktarır gibi anlatıyor. Bu da empatiyi had safhaya çıkartıp özeleştiriye dönüştürüyor. Bu açıdan hemen herkes mutlaka eserin bir yerinde kendinden bir şeyler bulabilir.

Anneliği tanımı ise çok başarılı. Anne olduktan sonra bir birey olarak değil toplumsal kimlikle anılmaya başlayan kadınların ağıdı adeta. Yaptıkları fedakarlık diye düşünülmeden zaten yapılması gerekenmiş gibi algılanan, hiç çocuk ya da genç olmamışlar da hep “anne” imişler gibi düşünülen bu yüzden hep ihmal edilen anneler, annelerimiz… Onları gerçekten tanıyor muyuz ya da hiç bir insan olarak tanımaya ve anlamaya çalıştık mı diye sorduran bir eser.