Melez (Melez Sözleşmeleri, #1)

Lanet olsun bana ki bu kitabı sonradan keşfettim ve yine lanet olsun ki ikinci kitabı almadım.

Bu öyle bir kitaptır ki hem hızlı hızlı okuyorsunuz hem de bitmemesini istiyorsunuz. Keşke aptallık etmeyip ikinci kitabını da alsaydım. Çünkü Alex'in, benim tercihimle Lexi'nin bu macerası beni ağzı açık bıraktı.
İlk sayfadan başlayıp, son sayfasına kadar salyalarımın akmasını sağlayan bu kitap için tek söyleyeceğim şey;
"Anne, ben kitapçıya gidiyorum! bu kitabın ikincisini almalıyım." Olur.

Jennifer L. Armentrout ne yapmış böyle? Kadın bildiğin eliyle harikalar yaratmış (yoksa zihniyle mi demeliyim?)!

Bu kitap için yapılması gereken önünde diz çöküp tapmak bence.

Unutmadan, şu Vampir Akademisi'ne benziyor noktasına parmak basmak istiyorum. Evet andırıyor, sınıf ayrımı, ırk çeşidi olarak, ama konu kesinlikle farklı,yani böyle küçük ayrıntılara pek takılmamak gerekiyor. Hem bu benzerlikler kitabı daha çok sevmeme neden oldu diyebilirim.

Hematio'ler bence çok iyi düşünülerek ortaya çıkarılmış bir ırk. Yani, Yunan mitolojisi hayranı olan ben için ortada dolaşıp "Ben safkanım, önümde diz çökün pis melez köleler!" dedirtecek bir kurgu.
Kitabı topu topu iki günde okudum ve pişmanım! Yavaş okusaydım keşke... :/

Apolyon kehanetleri beni benden aldı! Hele Seth, onu okuduğum ilk anda "Gel buraya ve sev beni!" diye bağırasım geldi. Armentrout'un alnını öpeceğim. Aşık olacağım karakterler yaratmada çok başarılı. İlk önce Deamon, şimdi de Seth. Ne olacak benim bu halim?

Kitabın ilk arka tanıtımını okuyunca aklımda konudan çok farklı şeyler oluştuğunu söylemeliyim. Aklım direk Yeşilçam filmlerine kaydı. Temizlikçi Kız, evin Küçük Efendi'si falan... Çok film izlemişsem demek ki...

Spoiler vermek istemediğim için Alex "sevdiğini" öldürmeye gittiğinde ve öldürdüğünde sanki ben öldürmüşüm.. Yok yok, öyle değil. Sanki beni öldürüyormuş gibi kalbime öküz oturdu diye söyleyeceğim. kitabı okuyanlar anlamıştır... :D

Son olarak, bunu söylemeden edemeyeceğim;
"TEAM SETH!".