Çok etkilendim. Hüsnü Arkan'ın müzisyen kimliğini çok severim, bu yönünü bilmiyordum, hayran kaldım. İlk başlarda adapte olmakta biraz zorlandım çünkü her bölüm farklı karakter ağzından yazılmış ve bu geçişler aniden olunca şuan kim konuşuyor diye bir afalladım ama kısa sürdü. Karakterler arasında en çok Mino'yu sevdim, başına buyrukluğu, kim ne der diye yaşamaması, cesurluğu, zevk aldığı şeyler, mutlu olmak için kendine sebepler yaratması beni hayran bıraktı. En çok da Hasan'a üzüldüm. Bu romanı çok daha farklı çok daha uzun uzun anlatmak isterdim ama şuan yapamıyorum. Çok etkilendim.