Mirasyedi (Windham, #1)

Rating 2.5/5

Mirasyedi ismiyle münhasır olmayan bir kitap aslında. Ben kitapta miras yiyen bir baş karakter görmedim ama bu mirasyediden kasıt kızımızın aç gözlü ağabeyi ise onun için doğru bir tanım diye düşünüyorum.

Kitabımızın isminden kapağa geçersek gayet güzel bir kapak. Kırmızı cidden kapakta hoş duran bir renk. Ama orjinal kapak olduğu halde amerikada yayıncılardan daha iyi bir kapak beklerdim. Sonuçta dönemi yansıtmıyor. Bizimkilere kızarken onlara ne olduysa böyle? Orjinal kapakta oğlanımız kitapta bolca bahsedilen "kaslarını" göstersede bizde sansürlenerek döneme uygun bir şekilde giydirilmesi de bence hoş olmuş.

Kitaba gelirsek beni heyecanlandırmaktan çok sanki bu kitabı okumaya katlanıyormuşum izlenimi veren bir okuma süreci geçirdim. Ara ara hoş cümleler ile bu süreç az da olsa katlanılır olsa da kızımızın sonlara doğru saçma derecelere varan kuru itirazları bende ne sabır bıraktı ne de bir şey.

Oğlanımıza gelirsek bu kitaptan sonra bir daha yumuşak başlı bir karakter okuyabileceğimi sanmıyorum. Bana okuduğum o kadar sert yapılı karakterden sonra çok tuhaf geldi. Oturup ağlasa şaşmazdım sanki. Sevdiği uğruna gururunu çiğnemesi filan güzeldi ama ne bileyim benim standartlarıma göre yeterli değildi.

Birazdan konumuzdan bahsedeyim. Oğlumuz olan Westhaven Kontu Gayle Windham babasının sonraki varisi ve evlendirmeye kafayı taktığı tek kişidir. Öyle sık boğaz edilmiştir ki adam canını o evden kaçarak kurtarmış ama babasının özel hayatına karışmaları ise malesef orada son bulamamıştır. En son metresinin komplosu yüzünden Westhaven babasını teesüfle kınamıştır. Bu arada dikkatini ise güzel hizmetçisi Bayan Anna Seaton çekmektedir. Kadın evini gerçek bir ev haline getirmiş, kendisine de oldukça iyi bakmıştır. Aralarında ki çekim güçlendikçe Westhaven'ın aklında bu kadının düşesi olması konusunda fikirler dolaşmaktadır. Ama Bayan Seaton'ın sırları ise bu hayallere bir kabus gibi çökmüştür.