Mükemmel Boşluk

Bu kitabı okuduktan sonra (bir kez daha) Stanislaw Lem'in olağanüstü zekasına, entelektüel birikimine ve şakalarına hayran olmamak mümkün mü?

Tam da kitabın tanıtım yazısında ifade edildiği gibi, Mükemmel Boşluk "şen, şakrak, eğlenceli, grotesk" bir kitap.

Yazılmamış ve var olmayan kitaplarla ilgili eleştiriler, yorumlar, değerlendirmeler...

Okuması kolay değil; çünkü her şeyden önce Lem'in çok uzun cümlelerle dile getirdiği karmaşık mantığı takip etmek yorucu. Ne yazık ki kitabın çevirisi de iyi değil. (İmla kuralları, noktalama işaretleri, Türkçe cümle yapıları hak getire...) Bütün bu zorluklara karşın zaman zaman bir mizah eseri okur gibi eğlenerek okudum.

Stanislaw Lem nelerden bahsetmiyor ki: Kozmogoni, olasılık teorisi, teoloji, sibernetik, bilgisayarlar, ... Lem, bu konularda yazılmamış kitaplardan bahsederken mantık ve sözcük oyunlarına başvuruyor. En absürd fikirleri öylesine inandırıcı bir dille aktarıyor ki, arada bir soluklanma ihtiyacı duyuyorsunuz.

Gigamış çok eğlenceli, Namümkün Hayat Üzerine ve Namümkün Öngörü Üzerine daha da eğlenceli, Non Serviam teoloji ve din konusunda müthiş mantık oyunlarıyla dolu, Ahmak Dostoyevski'ye gönderme, Kendin Yaz çok hoş bir edebiyat taşlaması.

Lemseverlere ve entelektüel açlık çekenlere şiddetle tavsiye olunur.

(Kırılan not bu müthiş kitabı okuması zor bir hale getiren "orta-karar" çeviriden ötürüdür.)