Müptezeller

Neden bunca yerden yere vururlar şu kitabı hiç anlamıyorum. Adam kendi hissettiğini, kendi yaşadığını kendi bildiği dilde ve şekilde anlatmış. Harfiyat'ta da böyle yapmıştı, bu "şaşkınlığı" ! neye borçluyuz, anlamıyorum.
Korkarım ipek ongun okuyarak büyümüş, pembe kurdelalı bilekte beyaz çoraplı gençliği (kız figürü temsili olarak verilmiştir, erkekleri de bir tuhaf çünkü) şeklen ne kadar serseri havalarında gezmeyi sevse de (kotlarımızda kumaş kalmayıncaya dek yırtalım akımı) iş biraz derinleştiğinde ve flu perdelerin arasından sızıp gerçek bir hale gelmeye başladığında "tiksinç"me duyguları zedeleniyor.
Neyse ki edebiyat dünyasında bu yeni "biz beğenmezük" akımına çok da kulak asmayan, demirden sert topraktan sağlam bir nesil var ve yazarlarına sahip çıkıyorlar.
meraklı not: sahi ipek ongun yazmıyor mu artık?